സ്വവിധിയെ വെല്ലുമഹംഭാവമായ്
സ്വയമറിയാതെ അര്‍ത്ഥങ്ങളുമനര്‍ത്ഥങ്ങളും
അജ്ഞതക്ക് നടുവിലുഴറി
വാമരനും വാനരനുമിടയില്‍
കോലം തുള്ളും വേഷങ്ങള്‍ പലതുമിട്ടു...
അകലെയൊരു വിളിപ്പാടകലെ
തന്നെ നോക്കി ചിരിക്കും ഭൂതഗണങ്ങള്‍ ...
സമയമായെന്നറിയിക്കും ഘടികാരങ്ങളായ് ....
മനസ്സിലെന്നും അലയടിക്കുന്നു
അടങ്ങാത്ത വന്‍ തിരകളും
സര്‍പ്പവിഷം തീണ്ടുന്നു പാഴ്ജന്മം
പാഴായി പോകുമീ മോഹശകലങ്ങള്‍
ആരോടുമില്ല പകയൊന്നിനുമെങ്കിലും
സ്വയമെരിയുന്നൊരു കരിന്തിരിയായ്
എങ്കിലും ബാക്കിയുണ്ടൊരു ചാരിതാര്‍ത്ഥ്യം...
കത്തിത്തീര്‍ന്ന നിലവിളക്കിന്‍ ചാരിതാര്‍ത്ഥ്യം...
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ
ഇത് വരെ വന്നതല്ലേ... ഒരു അഭിപ്രായം പറഞ്ഞൂടെ..?